A joint call against the death penalty

Remarkable appeal by prominent Council of Europe Countries

Bangkok Post 19/10/2012

There are struggles that cannot be won single-handedly. One of these is the fight against capital punishment.

A lone warrior could not have succeeded in convincing so many countries to eliminate the death penalty. But through the combined efforts of many countries, international organisations, and civil society, working together to put an end to executions, we have succeeded.
Germany, Austria, France, Italy, Liechtenstein and Switzerland have been at the forefront of this campaign for the complete abolition of the death penalty. It is a movement for the preservation of human dignity.
As representatives of countries that uphold the same shared values, we join together in a united appeal for the abolition of the death penalty _ a practice for which there can no longer be any justification in the 21st century.
Over the past 20 years, more than 50 countries have turned their backs on capital punishment. More than 130 countries have abolished or placed a moratorium on the death penalty. There are now only some 50 countries left that still use the death penalty. These numbers are encouraging, and show that the initiatives and efforts undertaken until now have borne fruit. But we have not yet attained our goal, so that we must now redouble our commitment. As long as capital punishment still exists we will continue to fight against it.
The notion of killing in the name of justice is contrary to the fundamental values for which our countries stand. We intend to work together, with determination and perseverance, to ensure that the number of executions continues to decline, that judicial proceedings are made more transparent, and that further countries renounce the death penalty until this inhumane form of punishment has disappeared entirely.
The death penalty cannot be reconciled with respect for human rights and human dignity. It is in contradiction with the right of all human beings not to be exposed to torture or other cruel, inhuman, or humiliating treatment. What is more, executions are sometimes carried out as a result of discriminatory practices. And because they are final, there is no possibility of revising the sentence. In some cases, innocent people lose their lives. The risk that an innocent person could be executed is, in and of itself, reason enough to deny the death penalty any legitimacy.
Executions also do nothing to prevent crimes from being committed, and they do not make society any safer. For the families of crime victims, they provide neither justice nor relief.
These reflections seem obvious to us, living in countries where the death penalty was abolished many years ago. In order to achieve the complete elimination of capital punishment in all countries of the world, however, it will take a strong and unwavering commitment. Change does not come overnight.
It is a process of many small steps. The progress we have made until now is nevertheless substantial, and we must make sure that it continues. We will work for the abolition of the death penalty also in the future, for only a resolute political commitment can ensure that this form of punishment one day disappears.
In 2010, the United Nations General Assembly adopted by a vote of 109 to 41 a third resolution calling for a global moratorium on the death penalty. This resolution, which reaffirmed earlier versions adopted in 2007 and 2008, was introduced by our countries, the European Union, and numerous other countries from all regions of the world. In the current year this resolution will be put before the General Assembly once again for a vote. Our countries are making every effort to secure an even greater majority in its favour. This resolution underscores the progress that has been made, and signals that the worldwide trend towards abolition of the death penalty is now irreversible.
Public opinion plays a central role in the struggle against capital punishment. All peoples throughout the world must have access to information and the possibility of expressing their opinions freely.
It is only in this way that a reasoned decision is possible. Here, civil society and non-governmental organisations have a key role to play.
It is our intention to continue to work together in our opposition to the death penalty. This is a duty we share, born of our common values and the pursuit of an ideal that allows all human beings to live in dignity.

---

Edited excerpts from the joint declaration to mark the World Day Against Death Penalty. It has been signed by the foreign ministers of Switzerland, Mr Didier Burkhalter; Germany, Mr Guido Westerwelle; France, Mr Laurent Fabius; Liechtenstein, Ms Aurelia Frick; Austria, Mr Michael Spindelegger; and Italy, Mr Giulio Terzi.

Current Statistics of Prisoners Condemned to Death

The current numbers of prisoners condemned to death in Thailand show a reduction in numbers following the commutation of sentence of 57 prisoners on 11th August 2555 (2012 in Western Calender). The reduction in numbers since the previous statistic is less than 57 because of the increase in condemned prisoners due to a continuing application of the death penalty in Thai justice, which appears unaware of the implications of royal pardon.

ผู้ต้องราชทัณฑ์-โทษประหารชีวิต ประเทศไทย
26/10/2555
ตารางรวมทุกคดีความผิด Sentenced for all crimes
เพศ Gender	อุทธรณ์ In Appeal	ฎีกา before Supreme Court	เด็ดขาด Legal process complete	Total
ชาย men	346	218	21	585
หญิง women	55	9	0	64
รวม total	401	227	21	649
ความผิด พ.ร.บ.ยาเสพติดให้โทษ Drug Cases
เพศ	อุทธรณ์	ฎีกา	เด็ดขาด	รวม
ชาย	170	78	7	255
หญิง	45	8	0	53
รวม	215	86	7	308
คดีความผิดต่อชีวิตและอื่นๆ Homicide and Other
เพศ	อุทธรณ์	ฎีกา	เด็ดขาด	รวม
ชาย	176	140	14	330
หญิง	10	1	0	11
รวม	186	141	14	341

Capital Punishment Is Not an Option

Put rapists to death, Isaan folk say

THE NATION October 9, 2012 1:00 am

Most residents in the Northeast believe rapists should be sentenced to death, a poll conducted by the Isaan Centre for Business and Economic Research at Khon Kaen University revealed yesterday.

A survey of 810 respondents from 20 provinces in the Northeast, conducted on September 29 and 30, showed 43 per cent worried that they or people close to them could become victims. About 35 per cent said they wanted the authorities to punish sex offenders by sentencing them to death, while 32 per cent suggested life in prison. Around 18 per cent said they wanted the offender's sexual organ cut off, while 13 per cent suggested they be imprisoned for 10 years.

To reduce sex offences, 64 per cent suggested laws be amended to ensure severe punishment, while 17 per cent said drug abuse was the root cause of sexual crimes, and 14 per cent blamed the media for showing improper images. Up to 88 per cent said sex crimes often took place in isolated areas, 6 per cent said rapes usually took place on public transport, while 1 per cent said such crimes often happened at home.

A former Prime Minister considered that drug dealing could be eliminated by extrajudicial killings. A Deputy Prime Minister in the current government is trying to speed up legal process so that those condemned on drug charges can be speedily executed. And now the people of Isaan want the execution of rapists. All of these aberrations of  justice will continue in Thailand until the death penalty is abolished, and no longer be considered an option. Meanwhile, Prime Ministers and their Deputies, as well as the good people of Isaan, must learn that human life is inviolable, that Capital Punishment has not deterred any type of crime, and that a numerical majority cannot justify measures which are morally wrong. 

Jose Ramos-Horta appeals to Thailand

ถึงเวลาที่ประเทศไทยจะต้องยืนหยัดต่อต้านความตาย

โดย โฮเซ รามอส – โฮร์ตา

 วันที่ 10 ตุลาคม เป็นวันครบรอบปีที่ 10 ของวันต่อต้านโทษประหารชีวิตโลก ข้าพเจ้าภูมิใจที่จะพูดว่าสิทธิอันละเมิดมิได้ของการมีชีวิตได้ถูกบัญญัติอยู่ในรัฐธรรมนูญของประเทศติมอร์-เลสเตของข้าพเจ้า การต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งอิสรภาพของประเทศเราไม่ใช่ไม่มีการเสียสละ ในการแสวงหาศักดิ์ศรีและการตัดสินใจด้วยตนเอง บุคคลอันเป็นที่รักของเราหลาย ๆ คนต้องเสียชีวิต ซึ่งเป็นสิ่งเตือนใจตลอดเวลาถึงคุณค่าศักดิ์สิทธิ์ของการมีชีวิต ดังนั้น สิ่งแรก ๆ สิ่งหนึ่งที่เราทำหลังจากได้รับอิสรภาพเมื่อ 10 ปีมาแล้วคือการรับรองว่าจะไม่มีใครได้รับโทษประหารชีวิต

การเคารพชีวิตมนุษย์เป็นสิ่งที่สอดคล้องกับประสบการณ์ของมนุษยชาติในโลกปัจจุบัน ในมาตราที่ 3 ของปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชนซึ่งบัญญัติขึ้นหลังสงครามโลกที่ได้คร่าชีวิตมนุษย์ไปหลายสิบล้านคน กล่าวไว้ว่า “ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะมีชีวิต” ในทำนองเดียวกัน ประเทศกัมพูชาผ่านความป่าเถื่อนของทุ่งสังหารและมีรัฐธรรมนูญซึ่งยืนยันคุณค่าศักดิ์สิทธิ์ของการมีชีวิต ประเทศฟิลิปปินส์ซึ่งเป็นสมาชิกอาเซียนได้ยกเลิกโทษประหารชีวิตไปแล้ว

เมื่อปฏิญญาสากลถูกประกาศใช้ในปี ค.ศ. 1948 นั้น มีเพียง 8 ประเทศที่ยกเลิกโทษประหารชีวิต ในวันที่ 13 กันยายน ที่ผ่านมานี้ นาย บันคีมูน เลขาธิการสหประชาชาติ ได้รายงานว่าจำนวนประเทศที่ได้ยกเลิกโทษประหารชีวิตในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งมีจำนวน 150 ประเทศ ขณะที่อีก 32 ประเทศยังคงโทษนี้อยู่

แม้ว่าประเทศไทยจะยังคงมีโทษประหารชีวิตอยู่ แต่มีการประหารชีวิตเพียง 2 รายตั้งแต่ปี ค.ศ. 2009 เป็นต้นมา รัฐบาลไทยได้แจ้งต่อสหประชาชาติว่าไทยกำลังศึกษาความเป็นไปได้ของการยกเลิกโทษประหารชีวิต การยกเลิกโทษประหารชีวิตได้ถูกรวมไว้ในแผนสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ ฉบับที่ 2 ปี พ.ศ. 2552 – 2556 และเมื่อวันที่ 15 สิงหาคม ที่ผ่านมานี้ มีการลดโทษนักโทษประหาร 58 คนให้เหลือโทษจำคุกตลอดชีวิต

ญัตติเรียกร้องให้หยุดโทษประหารชีวิตทั่วโลกถูกเสนอเข้าสู่สมัชชาใหญ่สหประชาชาติ 3 ครั้งในปี ค.ศ. 2007, 2008 และ 2010 ในสองครั้งแรก ประเทศไทยลงคะแนนเสียงคัดค้าน แต่ในครั้งสุดท้าย ปี ค.ศ. 2010 ประเทศไทยงดออกเสียง

ในเดือนธันวาคม จะมีการยื่นญัตติหยุดโทษอีกครั้งในสมัชชาใหญ่สหประชาชาติ ในฐานะมิตรของประเทศไทย ข้าพเจ้าหวังว่าประเทศไทยจะลงคะแนนเสียงสนับสนุนญัตตินี้ แม้ว่าในการลงคะแนนเสียงทุกครั้ง เสียงสนับสนุนจะมีเพียงพอที่จะผ่านญัตติโดยเสียงสนับสนุนเพิ่มจำนวนขึ้นทุกครั้ง เป็นสิ่งสำคัญที่ประเทศไทยจะลงคะแนนสนับสนุนเพื่อเป็นหลักฐานอย่างเป็นทางการของจุดยืนทางศีลธรรมของรัฐบาลและประชาชน ในเรื่องที่มีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน ข้าพเจ้าหวังอย่างจริงใจว่าประเทศไทยจะดำเนินการสืบเนื่องคำสัญญานี้โดยการหยุดการลงโทษประหารชีวิตและหยุดการประหารชีวิต

เราจะสามารถเสนอเหตุจูงใจอะไรให้แก่ประเทศที่ยังลังเลเพื่อให้สนับสนุนการก้าวไปข้างหน้านี้? เป็นเวลาหลายศตวรรษแล้วที่ฝ่ายนิติบัญญัติและนักมนุษยธรรมได้ตระหนักว่าโทษประหารชีวิตไม่ได้ยับยั้งอาชญากรรมรุนแรง ซีซาร์ เบคคาเรีย นักอาชญวิทยาชาวอิตาเลียนได้ชี้ให้เห็นในงานที่มีชื่อเสียงของเขาเรื่อง Crime and Punishment (อาชญากรรมและการลงโทษ) ว่าการประหารชีวิตไม่มีผลในทางยับยั้ง ความมั่นใจว่าจะถูกจับและถูกลงโทษเป็นสิ่งขวางกั้นเพียงอย่างเดียวของอาชญากรรม

ข้อสนับสนุนการหยุดการประหารชีวิตมีหลายประการ สภายุโรปซึ่งมีสมาชิก 47 ประเทศ ได้ตั้งให้การยกเลิกโทษประหารชีวิตเป็นข้อแม้หนึ่งในการเข้าเป็นสมาชิก โดยประกาศอย่างกล้าหาญว่า “โทษประหารชีวิตเป็นสิ่งที่ผิด เหมือนกันกับการทรมาน” โทษประหารชีวิตไม่ได้ยับยั้งอาชญากรรม แต่ว่าเราจะได้ประโยชน์มากจากการเน้นถึงชีวิตมนุษย์ที่จะละเมิดมิได้ ในประวัติศาสตร์ของเอเชีย ได้มีการเน้นถึงความเมตตา กรุณา และการให้อภัยในทุก ๆ ศาสนาและคุณค่าทางวัฒนธรรม

ในฐานะประชาชนคนหนึ่งของประเทศพี่น้องในครอบครัวของประเทศในทวีปเอเชีย ข้าพเจ้าหวังว่าทุกประเทศในเอเชียจะร่วมกับติมอร์-เลสเตในการลงคะแนนเสียงสนับสนุนชีวิตเหนือความตายในสมัชชาใหญ่สหประชาชาติ ข้าพเจ้าภูมิใจอย่างยิ่งที่ติมอร์-เลสเตไม่มีโทษประหารชีวิตและโทษจำคุกสูงสุดคือ 25 ปี เราไม่มีโทษจำคุกตลอดชีวิต

โฮเซ รามอส-โฮร์ตา

ผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ (1996)

ประธานาธิบดีประเทศติมอร์-เลสเต (2007-2012)

อดีตนายกรัฐมนตรี, รัฐมนตรีกระทรวงต่างประเทศ

  

Time for Thailand to Take a Stand against Death

by Jose Ramos-Horta

(Published in Bangkok Post, Wednesday 10th October 2012)

October 10 marks the 10th World Day Against the Death Penalty. I am proud to say that the inalienable right to life is enshrined in the Constitution of my country, Timor-Leste. Our struggle for independence was not without sacrifice. Many of our loved ones died in the quest for self-determination and dignity, a constant reminder of the sacredness of life. Therefore, one of our first priorities upon gaining independence 10 years ago was to ensure that no one would be subject to the death penalty.

This reverence for human life is consistent with humanity’s experience of the modern world. The Universal Declaration of Human Rights, formulated after the devastating world wars that caused the deaths of tens of millions of people, declares in Article 3 “Everyone has the right to life”. Similarly, Cambodia emerged from the savagery of its Killing Fields with a Constitution that also upholds the sacredness of life. The Philippines, another ASEAN member, has also abolished the death penalty.

At the time the Declaration was proclaimed in 1948, only eight countries had abolished the death penalty. On September 13^th of this year, the UN Secretary General Mr. Ban Ki Moon reported that the number of countries which have now, in one form or another, abolished the death penalty has reached a total of 150 States, while another 32 are retentionist.

Although Thailand retains the death penalty, there have been only 2 executions since 2009. The government of Thailand has told the UN that it is studying the possibility of abolishing the death penalty. Abolition of the death penalty has been included in Thailand’s National Human Rights Program of 2009 to 2013. On August 15^th this year, there was a remarkable commutation of sentence from execution to life imprisonment of all 58 condemned prisoners.

The resolution calling for a World Wide Moratorium on the Death Penalty has been presented at the UN General Assembly 3 times already in 2007, 2008, and 2010. Thailand on the first two occasions voted against the Moratorium, but in 2010, abstained.

In December, a vote on a Moratorium will again be submitted to the UN General Assembly. I hope, as a friend of Thailand, that it will vote in favor of the resolution. While the votes have been enough to get the resolution passed, with an increasing number of countries voting “Yes” with each occasion, it is important that Thailand votes “yes” as official evidence of the moral stand of its government and people. Just as importantly, I sincerely hope that Thailand follows up on such an official commitment by stopping the imposition of death sentences and executions.

What motivation can be proposed to favor a step forward for countries which still hesitate?  For centuries now, law makers and humanists have come to realize that the death penalty does not deter serious crime. Caesar Beccaria, an Italian criminologist pointed out in a famous work on Crime and Punishment, that execution was an ineffective deterrent, that certainty of detection and punishment were the only bar to crime.

There are many arguments for a Moratorium on execution. The Council of Europe, an association of 47 states, makes abolition of the death penalty a condition of membership, declaring boldly: “Capital Punishment, like torture, is simply wrong”. The death penalty doe not deter crime, however much is to be gained in emphasizing the inviolability of human life. In the history of Asia, there is an emphasis on mercy, kindness and forgiveness in all our faiths and cultural values.

As member of a brother nation in the family of Asian nations I hope that all the countries of Asia will join Timor-Leste in the UN General Assembly to cast a positive vote in favor of life over death. I am very proud that Timor-Leste does not have the death penalty, and that the maximum prison sentence is 25 years. We do not have life imprisonment.

Jose Ramos-Horta

Nobel Peace Prize Laureate (1996)

President of Timor-Leste (2007-2012)

Former Prime Minister, Foreign Affairs Minister

Vietnam court upholds drug smuggler's death sentence

Published:  Bangkok Post 7/10/2012 at 04:52 AM Newspaper section: News

Vietnam's Supreme Court has refused to commute the death sentence of a 24-year-old Thai woman who smuggled narcotics into the country, according to the Saigon Daily.

The Supreme People's Court in Ho Chi Minh City has upheld the lower court's death sentence against Preeyanooch Phuttharaksa, the newspaper said on its website.
Preeyanuch was arrested in October of last year after customs officials at Tan Son Nhut Airport found more than three kilogrammes of methamphetamine hidden inside her luggage. Before her arrest, Preeyanuch had sneaked drugs into Vietnam twice, according to the indictment.
She was handed the death penalty on June 26 by the People's Court and she later appealed to a higher court.
Preeyanuch, a student, had confessed to having been paid 50,000 baht by a Nigerian drug gang to bring the drugs into Vietnam from the west African country of Benin. She had met her Nigerian contact originally at a mall in Bangkok.
Thai officials have said that even if the Supreme Court upheld the death sentence, she could still petition the Vietnamese president for mercy. Vietnam executes criminals with lethal injections, which replaced the firing squad last year.
Statistics from the Thai Foreign Ministry show that about 100 Thai women are currently being detained for drug trafficking in several countries, including China, India, United Arab Emirates, Spain, Brazil and South Africa.
Some of them had married citizens of African countries and were forced to become involved in the trans-national drug trade, officials say.

Comment: 

Discussion 34 : 07/10/2012 at 01:50 PM34

It is surely opportune to point out that according to international law (as interpreted by the UN Human Rights Council) the death penalty may apply only for premeditated homicide, not for drug crimes. Firstly, the Government of Thailand should immediately abolish the death penalty for drug crimes, and then impress the principle on other members of ASEAN. Do it now, and urgently. Then take the responsibility to save our fellow citizen from unjust execution. The death penalty is not the solution to drug crimes!

On this website we have pleaded for clemency in the case of a young Vietnamese condemned to death in Singapore. Now we plead for a young Thai woman in Vietnam. Yes, she is foolish and has committed a criminal act for derisory payment. But she does not deserve to die. And her death will serve no purpose. Yes, confine her in prison; in time send her back to Thailand to serve a further prison term. She will realise the wrong she has done and her life will change.  She has life before her still, and a purpose to fulfill.

How fast do the wheels of justice turn?

On the same day that a man under the age of 60  is condemned to death in a Thai Court of First Instance, he is shackled. The shackles are welded to his ankles and are intended to remain until his execution or until the death sentence is rejected by a Court of Appeal, the Supreme Court, or by a Royal Pardon. In a judgement made by the Administrative Court such shackling is illegal and prohibited by the Thai Constitution. The judgement has been appealed by the Department of Corrections, three years have passed without a response from the Appeal Court, during which time the prisoner concerned has remained shackled.
In shackling prisoners the wheels of 'justice' turn very fast indeed.
However, when prisoners benefit from a Royal Pardon, the wheels of Justice turn slowly. A recent proclamation of Commutation of Sentence, dated 11th August, allows 90 days for its implementation. Which is hardly intended to mean that a delay of 90 days is mandatory or even advisable. Prisoners are assured by well meaning officials that the shackles will be removed, perhaps tomorrow. Is this extra frustration for a prisoner who has been shackled for years necessary or tolerable?